Ut is maor vur efkes

Onderwerpen cloud

Ut is maor vur efkes

In 1974, één jaar voor dat Alphons Dassen stadsprins van Eindhoven zou worden, werd op zijn initiatief, thuis in Nuenen, een nieuw muziekske opgericht naast d’Haone Fuut en d’Altijd Naïeve. Alphons wilde eigenlijk een clubke starten dat met kazoos en houten instrumenten, naar het voorbeeld van de Kikvorschen uit ‘s Hertogenbosch, een bijdrage ging leveren aan het Lampegatse straatcarnaval. Op het einde van de oprichtingsbijeenkomst, verlootte hij echter een ventieltrombone onder de aanwezigen. Hans van de Burgt werd de gelukkige winnaar van dit derdehandse (en dus lekke) instrument.

En het kazoo-orkest? Daar is niets van terecht gekomen. Het werd zelfs een echte hermenie. Als D’Haone Hermenie “Ut is maor vur efkes” zijn ze in Eindhoven en verre omstreken lange tijd bekend, om niet te zeggen berucht geweest, vanwege hun, in die tijd, vernieuwende repertoire, en snelle en harde nummers.

De bezetting is in de loop van de jaren wel wat veranderd, maar o.a. de volgende spelers hebben voor kortere of langere tijd hun muzikale steentje bijgedragen:

Henk Buitenhuis - muzikaal leider en schrijver / arrangeur, trompet / tuba
Frans Beckers, Henk van der Aalst - tuba
Hans van de Burgt - tuba / trombone
Dook Pulles, Ben van der Sommen – bas / tuba / sousafoon
Hora Lameyn, Wim Buitenhuis, Jack van den Eijnden - sax
Martin van Gennip - klarinet
Hans van Kollenburg, Hans Buitenhuis, Maarten van den Nieuwenhof, Louis van den Nieuwenhof, Mark Simkens - trompet
Piet van Bokhoven, Herman Lut, Jan Snep, René Smaal, Guus Brackel, Ton van Daal, Pieter Dekker, Frans Kriesels - trombone
Rob Albers, Rob van Tuijl - bekkens
Mark Engel, Han van der Sommen, Ad Sparidaens, Robert van den Bossche, Paul Borghouts (1^e reserve) – slagtrom
Stan van Kollenburg, Kees Pulles - grote trom

EVV Eindhoven, de voetbalvereniging aan de Aalsterweg, kent in 1975 roerige tijden. De financiële situatie van de voetbalclub staat er slecht voor. Maar het elftal onder leiding van trainer Rinus Gosens maakt tegelijkertijd kans op het winnen van de Eerste Divisie, en dus kans op promotie naar de Eredivisie. Het is nog geen uitgemaakte zaak, want de laatste nacompetitiewedstrijd op 1 juni 1975 tegen Groningen zal allesbepalend zijn. Voor de acht duizend mensen in het volledig uitverkochte stadion, wordt voor een ongekende feeststemming gezorgd door het ‘Stratums Muziekkorps’ en d’Haone Hermenie ‘Ut is maor vur efkes’. Voor de wedstrijd en vooral tijdens de wedstrijd. En dat laatste is in die jaren bepaald ongebruikelijk. Wellicht omdat d’Haone de sfeer tot het kookpunt weten op te voeren - hetgeen de tegenstander te veel benadeeld - legt scheidsrechter Leo van der Kroft de wedstrijd resoluut stil en verbiedt vanaf dat moment het spelen tijdens de wedstrijd. EVV weet de wedstrijd te winnen met 1-0, en zal daarmee, naast PSV als tweede voetbalclub uit Eindhoven vertegenwoordigd zijn in de Eredivisie. In de stad breekt ’s avonds een geweldig feest los. Het tweede in krap drie weken, want kort daarvoor is PSV ook al landskampioen geworden. En ook daar lieten d’Haone van zich horen. ‘Ut is maor vur efkes’ speelt zich de longen uit het lijf voor de verzamelde voetbalfans op het Stratumseind. Maar hoe groot het voetbalsucces, de dreiging van een faillissement is nog niet geweken. Pas na lang soebatten en gegoochel met fondsen en subsidies, valt in de gemeenteraads-vergadering van 30 juni 1975 het besluit, dat EVV kan blijven bestaan. ‘Het wonder van Eindhoven’ zal het worden genoemd.

Tot de meest in het oog springende feiten behoren o.a. een plaatopname ter gelegenheid van 14 Jaar Haone Muziek (muzikale leiding en arrangementen: Henk Buitenhuis), diverse radio-opnamen bij Omroep Brabant, en een televisieoptreden bij “In de hoofdrol” van Mies Bouwman met als hoofdpersoon oud-Haone (ere)lid Seth Gaaikema.

Legendarisch zijn ook hun optredens, met carnavaleske act, bij diverse Haone Boere Blaos Festijnen. O.a. als ‘die Erste Düsseldorfer Von Löhnkapelle’ (1988), gekleed in traditionele Lederhose met grandioze grote bierpullen, waarmee ze de 1^e prijs carnavalesk wonnen.

Ook hun bijdrage aan de “Olympische” versie van het H.B.B.F. (1989) staat bij velen nog gegrift in het geheugen. Volledig zwart, gehuld in schaarse kledij, rieten rokjes, traden zij op als het landenteam van Zimbabwe, compleet met bloederige botten en veel kokosnoten. Meer dan oerwoudgeluiden zijn er niet geproduceerd tijdens dit optreden.

Bij bijna alle optredens op het Groot Federatiebal, waaronder als bezoekende Japanse toeristen met diverse camera's rond hun nek, de Brandweerkapel (1977), Sneeuwwitje en de zeven dwergen, de Kunstroversbende met gigantisch schilderijraam, viel de kapel in de prijzen. Dat was nooit het doel maar het gevolg van enthousiasme en enorm veel plezier.

Na 16 jaar is de kapel in 1990 gestopt, omdat de muzikale leider Henk Buitenhuis overleed en er geen opvolger was.

Ter gelegenheid van het 33^e H.B.B.F. (2005) trad een selectie van oud-“Ut is maor vur efkes” muzikanten, aangevuld met bevriende, gelijkgestemde collega muzikanten nog eenmalig op met de oude vertrouwde nummers als Brussel, Tiger Rag, Swinging Safari en Norman.